صنعت هسته‌ای در ایران دو وجهه دارد؛ یکی تامین‌کننده انرژی برق آینده و وجهه مهم دیگر آن، اقتدار آفرینی است.
سوخت های فسیلی مانند ذغال سنگ، مقدار قابل توجهی از انواع آلاینده ها همانند ترکیبات کربن و گوگرد را وارد محیط زیست می سازند که برای سلامت انسان زیانبار است. از سوی دیگر با توجه به افزایش مصرف برق و پایان پذیر بودن منابع سوخت فسیلی به نظر می رسد استفاده از انرژی هسته ای بهترین گزینه موجود باشد.
ایران 30 هزار مگاوات نیروگاه دارد و در ده سال آینده، احتمالاً به 60 هزار مگاوات خواهد رسید. بالا رفتن حجم تولید گازهای گلخانه ای، هزینه های اجتماعی خاصی را ایجاد می کند که بالطبع باید جلوی تولید گازهای گلخانه ای را در نیروگاه های فسیلی گرفت.
چون در غنی سازی اورانیوم جهت استفاده در راکتورهای هسته ای از علوم مختلف مهندسی، مکانیک، شیمی و... با نهایت دقت و قدرت استفاده می شود، به طور کلی تعریف جدید مهندسی براساس میزان دقت است و کشوری پیشرفته نامیده می شود که میزان خطای مهندسی آن کم باشد.
برای رسیدن به استقلال واقعی، باید به سمت تولید فناوری و علم رفت. البته این روند بالطبع هزینه دارد. همه جای دنیا هم، این گونه است. به هر حال هزینه رسیدن به تکنولوژی هسته ای با این همه عظمت، کار و فعالیت همه جانبه متخصصین ایرانی و استفاده از تجربه کشورهای دارنده این صنعت را طلب می کند.
دانشمندان هسته ای ایران همواره تاکید کرده اند که مستکبران جهانی بدانند، که دانشمندان صنعت هسته‌ای بر مبنای تدابیر و راهبرد نظام جمهوری اسلامی ایران و بر اساس سه اصل عزت، حکمت و مصلحت، مسیر اقتدار این کشور را با قدرت مضاعف طی خواهند کرد، و راه شهیدان بزرگوار هسته ای و سایر شهدای گرانقدر ادامه‌دار خواهد بود.
یک دانش آموز با آرمان های بزرگ و رسیدن به جایگاه های عالی علمی می تواند به برخورداری از دانشمندان هسته ای بیشتر کمک کند. "ما نیاز به دانش آموزانی داریم که بتوانند در علوم مختلف مورد نیاز انرژی هسته ای مانند علوم مختلف مهندسی، مکانیک، شیمی و... سرامد باشند و ایرانی بسازند قوی."